Mała mama
francuski, napisy pl
Pełna obsada i twórcy
reżyseria
Céline Sciamma
scenariusz
Céline Sciamma
zdjęcia
Claire Mathon
muzyka
Jean-Baptiste de Laubier
montaż
Julien Lacheray
producent
Bénédicte Couvreur
obsada
Joséphine Sanz, Gabrielle Sanz, Nina Meurisse, Stéphane Varupenne, Margot Abascal
Ośmioletnią Nelly poznajemy w momencie, gdy dziewczynka dowiaduje się o śmierci swojej babci. Nie tylko przeżywa ona własną żałobę, lecz także przygląda się silnym emocjom, które targają całą rodziną. Jej zaskakująca dojrzałość łączy się z dziecięcą wiarą w potęgę wyobraźni. To właśnie dzięki wyobraźni na drodze Nelly staje w pewnym momencie rówieśniczka, która wydaje się łudząco podobna do jej matki.
Aby zarezerwować dostęp do filmu dla grupy szkolnej lub przedszkolnej prosimy o wypełnienie Formularza rezerwacji.
Céline Sciamma
Scenarzystka i reżyserka, jedna z czołowych autorek współczesnego kina francuskiego. W 2007 roku, namówiona przez swojego profesora Xaviera Beauvoisa, na podstawie szkolnego scenariusza zrealizowała pełnometrażowy debiut „Lilie wodne”. Za jej największy dotychczasowy sukces uchodzi „Portret kobiety w ogniu” z 2019 roku, nagrodzony za najlepszy scenariusz na festiwalu w Cannes.
Filmoznawca poleca
Nowy film wybitnej francuskiej reżyserki, która w swojej twórczości wiele miejsca poświęca osobom młodym, jak miało to miejsce m.in. w pokazywanych na naszym festiwalu Liliach wodnych (2007) czy Chłopczycy/Tomboy (2011). Tym razem jej nieograniczona, poetycka wyobraźnia przywołuje na ekran metafizyczny bez mała koncept zetknięcia się kilkulatki z jej własną matką w ciele rówieśniczki. To fantazja o pełnej kobiecej jedności, zrównaniu pokoleń, istnieniu kobiecej, uniwersalnej duszy, wymianie ról społecznych i rodzinnych. To także film o podróżach w czasie (choć bardziej mentalnych), doświadczaniu żałoby, empatycznym wczuciu się w Innego (i siebie zarazem), inicjacji w życie, której doświadcza już 8-letnia osoba. We współczesnym kinie nikt inny na taką skalę i z tak dużą konsekwencją nie potrafi przedstawić dziecięcej intymności i dziecięcego sposobu doznawania świata. Janusz Nasfeter pewnie uśmiecha się gdzieś w górze, widząc godną następczynię jego filmowego uniwersum niedorosłych; choć Céline Sciamma idzie własną, niepodrabialną drogą.
